Mity na temat psychotropów
Kiedy spotykamy się z młodzieżą to często słyszymy wiele mitów na temat leków psychotropowych, dlatego inspirując się tymi wątpliwościami obalamy kilka z nich:
Osoby przeżywające długotrwały kryzys zwykle inaczej się czują i zachowują. Często porzucają swoje pasje, mają trudność w wykonywaniu obowiązków, unikają spotkań i izolują się w domu. Leki wspierają proces powrotu do normalności i codziennego funkcjonowania, nie dodając ani nie zmieniając naszych cech charakteru. Nie ma takiej możliwości, aby leki zmieniały nas w kogoś, kim nie jesteśmy.
Dzisiejsze leki psychotropowe nie uzależniają(z wyjątkiem wąskiej grupy leków- benzodiazepin, które nieprawidłowo stosowane mają taką komponentę). Czasem myli się objawy nagle odstawionego leku z objawami uzależnienia. Część leków psychotropowych w celu zakończenia farmakoterapii wymaga stopniowego zmniejszania dawki. Jeżeli zrobimy to natychmiastowo i na własną rękę mogą nas dosięgnąć nieprzyjemne objawy związane min.z zaburzeniem równowagi neurotransmiterów.
Leki i terapia to dwa, osobne sposoby pomocy które się uzupełniają. Terapia daje szansę na przepracowanie problemu, otrzymanie wsparcia i znalezienie strategii na zmianę danej sytuacji. Leki, jeżeli są konieczne, wspierają nasze ciało, a konkretnie mózg w lepszym funkcjonowaniu, tak aby wdrożenie jakichkolwiek działań np. Terapii było możliwe.
Farmakoterapia psychotropowa wymaga kilku tygodni brania leku zanim odczujemy jego działanie. Jeżeli po tym czasie mamy poczucie, że lek nie spełnia swojego zadania warto umówić się do psychiatry w celu zwiększenia dawki lub zmiany leku. Dobranie odpowiedniego leczenia i dawki wymaga trochę czasu i współpracy pacjenta z lekarzem.
W czasie wywiadu lekarskiego psychiatra decyduje, czy leczenie w danym przypadku jest wskazane. Wizyta u psychiatry jednak nie zastępuje regularnych spotkań psychoterapeutycznych, które można odbywać u psychoterapeuty (czasem psychiatra jest również psychoterapeutą).